کارگردان: استیون اسپیلبرگ
فیلمنامه‌نویسان: استیون اسپیلبرگ، تونی کاشنر
مدیر فیلم‌برداری: یانوش کامینسکی
تدوین: مایکل کاهن
موسیقی: جان ویلیامز
تهیه‌کننده: کریستی ماکاسکو کریگر، استیون اسپیلبرگ
بازیگران: گابریل لابلل (سمی)، میشل ویلیامز (میتزی)، پل دینو (برت)، سث روگن (بنی)
محصول 2022 آمریکا، 151 دقیقه
1. خارجی- سینما فاکس، فلادلفیا- شب
زمستان است. مردم کنار دیوار قرمز و آجری سینما صف کشیده‌اند، ابر ضخیمی از بخار نفس‌ها (مثل اسب‌ها) در هوای به‌شدت سرد.
نوشته روی تصویر: 10 ژانویه، 1952
نوشته روی تصویر: نیوجرسی
صدای برت (صدای خارج از قاب): مامان و بابا درست کنارتن. چراغ‌ها خاموش می‌شه. ممکنه صدای چندتا آلت موسیقی بیاد، درحالی‌که پرده‌ها کنار می‌رن.
دوربین در صف پایین می‌رود و تقریباً در انتهای صف، به سمی فیبلمن می‌رسد؛ پسری شش‌ساله، با چشمانی بیرون‌زده و دهانی باز که به‌شدت وحشت‌زده به نظر می‌رسد. او در آستانه‌ی گریه کردن است.
صدای برت (ادامه، صدای خارج از قاب): نترس.
سمی: همه جا تاریک می‌شه! خودت گفتی!
برت فیبلمن، 37ساله، مهندس، عینکی، با کت اسپورت و کراوات، به سمی چشم دوخته است.
سمی (ادامه): نمی‌خوام برم تو!
برت: اما باحاله. تمام هفته کلی ذوق داشتی... این اولین فیلم سینمایی توئه!
سمی: و آدم‌ها اندازه غولن!
برت: کدوم آدم‌ها؟
سمی: خودت گفتی آدم‌های توی فیلم اندازه غولن.
برت: نه. به خاطر این‌که روی پرده بزرگ هستن، این‌طوریه. اما اون‌ها واقعی نیستن. (به میتزی) مگه نه؟
سمی ...