در میان بخش قابل توجهی از مفاهیم و واژگان فرهنگ فیلمنامهنویسی، یکی از کاربردی اما در عین حال مورد بحثترین مقولاتی که در هنگام استفاده مکرر در دستور زبان منتقدان فیلم و سینمادوستان، چندان مورد توجه و واکاوی قرار نگرفته است، مفهوم ژانر و کاربردهای آن در حوزه فیلمنامه و روایت است. این در حالی است که چه در منابع مادر حوزه فیلمنامه و چه مقالات تخصصی موجود در زمینه روایتشناسی، تعریف نظری واضحی از ژانر– به معنی گروهبندی معین و مشخصی از آثار سینمایی که در ساختار روایی، درونمایه و مضمون، نوع شخصیتپردازی، شکلهای داستانگویی، جغرافیا و زمینه وقوع رویدادها، سبکهای روایی و... همپوشانی و شباهتهایی قابل توجه با هم دارند- وجود داشته، اما دقیقاً در بزنگاهی که قرار است بر مبنای این الگوهای جامع، داستان یا مقالهای انتقادی نوشته شود، درگیری و پرسشهای فراوانی در مورد کاربست صحیح از طیف گسترده تعاریف ژانرها در فیلمها و مقالات به وجود میآید.
در این بین، یکی از مهمترین ژانرهای سینمایی که علیرغم سر و شکل واضح آثار متعلق به آن، از حیث تعریف کاربردی و نوع بازنمایی ویژگیهایش در فیلمنامه همواره مورد بحث و چالش واقع بوده است، فیلم جنایی به عنوان ژانری کنجکاویبرانگیز و پرمخاطب در زمینه ژانرشناسی فیلمنامه است. فیلم جنایی، با تعریف دستهای از فیلمهای داستانی واجد کشمکش...