در میان بخشی قابل توجه از مفاهیم و واژگان فرهنگ فیلمنامهنویسی، یکی از کاربردی اما در عین حال مورد بحثترین مقولاتی که هنگام استفاده مکرر در دستور زبان منتقدان فیلم و سینمادوستان، چندان مورد توجه و واکاوی قرار نگرفته، مفهوم ژانر و کاربردهای آن در حوزه فیلمنامه و روایت است. این در حالی است که چه در منابع مادر حوزه فیلمنامه و چه مقالات تخصصی موجود در زمینه روایتشناسی، تعریف نظری واضحی از ژانر– به معنی گروهبندی معین و مشخصی از آثار سینمایی که در ساختار روایی، درونمایه و مضمون، نوع شخصیتپردازی، شکلهای داستانگویی، جغرافیا و زمینه وقوع رویدادها، سبکهای روایی و... همپوشانی و شباهتهایی قابل توجه با هم دارند- وجود داشته، اما دقیقاً در بزنگاهی که قرار است بر مبنای این الگوهای جامع، داستان یا مقالهای انتقادی نوشته شود، درگیری و پرسشهای فراوانی در مورد کاربرد منطقی از طیف گسترده تعاریف ژانرها در فیلمها یا مقالات به وجود میآید.
در این میان، یکی از مهمترین ژانرهای سینمایی که با وجود شمایل شناختهشده آثار متعلق به آن، از نظر تعریف کاربردی و شکل بازنمایی ویژگیهایش در فیلمنامه همواره محل بحث و چالش بوده، فیلم فانتزی به مثابه ژانری متمایز و پرمخاطب در زمینه ژانرشناسی فیلمنامه است. فیلم فانتزی، با تعریف دستهای از فیلمهای داستانی واجد شخصیتها و رویدادهای غیرممکن و نامحتملی که قواعد جهان طبیعی را با عناصری ورای واقع...